برنامه های غربالگری شنوایی مدارس، برای شناسایی دانش آموزانی که شنوایی در محدوده طبیعی ندارند، طراحی شده اند.
به دلیل تأثیرات مخفی کم شنوایی حتی با مقادیر کم، بر یادگیری و آموزش کودکان مدرسه رو، اجرای این برنامه ها بسیار حائز اهمیت می باشند.
تخمین دقیق شیوع کم شنوایی مشکل است ولی تخمین زده شده است در آمریکا 11.3 تا 14.9 درصد از کودکان مدرسه رو، به عبارتی 131 کودک در هر 1000 دانش آموز، دچار درجاتی از کم شنوایی هستند که بر ارتباطات روزمره و تحصیل آن ها اثر می گذارد.
برنامه های جامع غربالگری شنوایی مشکلات و محدودیت هایی در پی دارند از جمله اینکه فقط در روز اجرای آزمایش شنوایی، از سلامت شنوایی اطمینان می دهند و اطلاعاتی راجع به زمان های قبل و بعد از آن نمی دهند. مشکل دیگری که ایجاد می کنند این است که وقتی به والدین اطمینان داده می شود شنوایی کودکشان طبیعی است والدین تصور می کنند شنوایی کودک برای همیشه سالم است و دیگر نیاز به بررسی شنوایی کودک در هیچ موقعیتی وجود ندارد در حالیکه یکی از دلایلی که کودک در کلاس توجه خوبی ندارد می تواند وجود مشکل شنوایی باشد. حتی کودکانی که تنها در یک گوش یا در محدوده فرکانسی خاصی مشکل شنوایی دارند، در معرض خطر مشکلات گفتار، زبان و تحصیل هستند.
مطالعات نشان داده اند کودکانی که کم شنوایی یک طرفه دارند (تنها در یک گوش کم شنوایی دارند)، نسبت به کودکان با شنوایی طبیعی در هر دو گوش، احتیاج به سه بار تکرار بیشتر مطالب در کلاس دارند و بسیاری از این دانش آموزان، احتیاج به کمک آکتدمیک و یا گفتاری و زبانی بیشتری دارند.
کم شنوایی یک طرفه یا محدود به فرکانس های خاص، به راحتی قابل مشاهده و ملموس نیست و معمولا برای کودکانی که به نظر می رسد “خوب می شنوند” تسهیلات آموزشی خاصی در نظر گرفته نشده است. کودکان از مواردی که نمی شوند آگاه نیستند و اغلب تصور می کنند همه صداها را می شنوند. کمتر کودکی خودش می تواند وجود کم شنوایی را تشخیص دهد و درخواست کمک کند.
مدیریت آموزشی و تحصیلی کودکانی که درجاتی از کم شنوایی دارند (حتی مقادیر جزئی کم شنوایی)، تحت کنترل والدین و مربیان است. باید تلاش زیادی در جهت آموزش والدین و معلمان در مورد تأثیرات کم شنوایی و مهم تر از آن نحوه اصلاح و بهینه سازی محیط یادگیری در خانه و مدرسه صورت گیرد. گاهی واقعا علامت مشهودی از کم شنوایی وجود ندارد که به بزرگسالان وجود کم شنوایی خفیف یا ملایم را یادآوری کند.
اجرای برنامه های غربالگری شنوایی در مدارس بصورت دوره ای از این جهت بسیار کمک کننده است. دانش آموزانی که کم شنوایی های دائمی یا با درجات بیشتر دارند، با چالش های بیشتری در مدرسه مواجه می شوند. این دانش آموزان، احتمالا به برخی از انواع وسایل کمک شنوایی مانند سمعک، کاشت حلزون و سیستم FM نیاز پیدا می کنند. برای مدیریت استفاده از وسایل کمک شنوایی نیاز به حمایت و کمک بیشتر بزرگسالان است که از صحت عملکرد این وسایل و همچنین دسترسی بهینه به اصوات در محیط یادگیری کودک اطمینان حاصل شود. از چالش های بزرگی که در مدیریت آموزشی دانش آموزان دچار کم شنوایی وجود دارد، متقاعد کردن والدین برای وجود کم شنوایی، آگاهی دادن در مورد پیامدهای مخفی و پنهان کم شنوایی بر یادگیری و تحصیل و همچنین متقاعد کردن معلم برای اینکه همواره و بطور صحیح از تکنولوژی های کمک شنوایی استفاده کند، می باشد. گاهی نیاز به یک متخصص شنوایی شناس است تا محیط های شنیداری مختلف در مدرسه را ارزیابی کند و پیشنهاداتی برای ارتقای ویژگی های آکوستیکی محیط کلاس ارائه کند.
