تکنیک هایی برای درک گفتار ایده آل با سمعک

تکنیک هایی برای درک گفتار ایده آل با سمعک

تکنیک هایی وجود دارد که افراد می توانند میزان درک گفتارشان را افزایش دهند. حتی افراد با شنوایی طبیعی نیز گاهی در محیط های شنوایی سخت و پرچالش، بطور ناخودآگاه از بسیاری از این شیوه ها استفاده می کنند. از آنجاییکه توانایی افراد دچار کم شنوایی در تمایز صداها و درک گفتار کاهش یافته است، اگر قرار است عملکرد سمعک در تمام محیط ها تا حد امکان موثر و مطلوب باشد یقینا این افراد نیاز دارند که از تکنیک های شنوایی استفاده کنند.

همچنین وقتی افراد مدت زمان زیادی را با کم شنوایی سپری کرده باشند، در آنان رفتارهای نادرستی چون بلوف زدن یا گفتگوی یک طرفه رخ می دهد. بنابراین باید تکنیک های شنوایی سازنده را به همه افراد دچار کم شنوایی که از سمعک استفاده می کنند آموزش داد. در واقع بکارگیری موثر این تکنیک ها باعث کاهش بارز ناتوانی ناشی از کم شنوایی می شود بطوریکه بیمار ممکن است دیگر نیاز به این نداشته باشد که در بعضی مکان ها سمعک بزند. تکنیک های شنوایی به سه گروه اصلی دسته بندی می شوند که هریک دارای چند زیر مجموعه می باشد:

تکنیک های شنوایی	زیر مجموعه ها	تعریف
مشاهده گوینده و اطرافیان	لب خوانی	در بسیاری از شرایط، حتی افراد با شنوایی طبیعی، فقط با شنیدن نمی توانند کاملا متوجه حرف های گوینده شوند. در حالیکه با تلفیق دیدن و شنیدن و نگاه کردن به لب های گوینده می توان راحت تر کلمات را از یکدیگر تفکیک کرد.
	پیام های غیر کلامی	فقط لب های گوینده نیست که حاوی اطلاعات است بلکه حرکات چهره و بدن نیز حاوی پیام هستند. به ترکیب لب خوانی، چهره خوانی و بدن خوانی، گفتار خوانی گفته می شود.
	پر کردن شکاف ها	کلماتی را که از دست می روند را می توان بر اساس موضوع گفتگو، گوینده، ژست های چهره یا شرایط فیزیکی واقع در اطراف آن محیط حدس زد.
دست کاری تعاملات اجتماعی	درخواست واضح صحبت کردن	وقتی گوینده ای واضح صحبت می کند، حرف های او به آسانی قابل درک است. گفتار واضح ویژگی هایی دارد: سرعت صحبت کردن پایین است، در انتهای کلمات توقف کامل صورت می گیرد و حروف کامل ادا می شوند، مکث زیاد است و تأکید بر روی واژه های کلیدی بیشتر است
	جلب توجه شنونده	اگر کاربر سمعک از همان ابتدای گفتار بتواند گفتارخوانی را به درستی انجام دهد می تواند بهتر بشنود. می توان از شرکای فرد کم شنوا که معمولا با او صحبت می کنند، خواست قبل از آغاز گفتگو با لمس کردن یا صدا زدن نام فرد کم شنوا، توجه او را به خود جلب کنند.
	دانستن موضوع	وقتی کاربر سمعک وارد گفتگو می شود وظیفه او باید این باشد که موضوع گفتگو را بفهمد. آگاهی از موضوع باعث می شود تا فرد به آسانی بتواند آن دسته از کلماتی را که کامل نمی شنود به درستی حدس بزند.
	ارائه فیدبک به گوینده	وقتی کاربر سمعک بطور پیوسته به گوینده بازخورد دهد، گوینده سریعا یاد خواهد گرفت که چگونه صحبت کند تا پیام او بدون اینکه نیاز به تلاش بیشتری از سوی شنونده داشته باشد، دریافت و درک گردد. بازخوردن می تواند شامل تکان دادن سر، بله گفتن و لبخند باشد.
	فاش ساختن وجود کم شنوایی	اگر فرد مسئله وجود افت شنوایی خود را برای دیگران فاش سازد افرادی که با وی صحبت می کنند، خودشان را با آن شرایط وفق می دهند.
دست کاری محیط	نور پردازی	برای درک خوب گفتار گوینده، نیاز به دیدن و مشاهده او است. نورپردازی خوب در شرایط شنیداری دشوار مسئله بسیار حیاتی است. گاهی لازم است که فرد حین گفتگو جابجا شود و یا از گوینده بخواهد که خودش را جابجا کند تا نور به خوبی روی چهره او بیفتد.
	وضعیت قرار گیری	صرف نظر از مسئله بینایی فرد و امکان مشاهده گوینده، نزدیک تر شدن به گوینده نکته کلیدی برای راحت شنیدن است زیرا شدت صدا بلند تر می شود و اثرات مخرب نویز و اکو روی گفتار کمتر می شود. همچنین اگر فرد کم شنوایی یکطرفه دارد، برای اینکه بیشترین درک گفتار رخ دهد فرد باید طوری قرار گیرد که گوینده در سمت گوش بهتر آنها باشد.
	کم تر کردن میزان نویز	هرچه میزان نویز کمتر باشد، فرد راحت تر می تواند گفتار را بفهمد. بدین منظور بهتر است رادیو و تلویزیون خاموش شود یا صدای آنها کم شود، در بسته شود و…
	کم تر کردن میزان باز آوایی و اکو	چیدمان پارچه های نرم و مبلمان در اتاق باعث کاهش اکو و افزایش درک گفتار می شود. کاربر سمعک برای گفتگو باید جایی را انتخاب کند که چنین چیدمانی داشته باشد.

 

مقاله مرتبط : مشاوره خرید سمعک 

مقاله مرتبط : تجویز سمعک برای کودکان