یکی از قدیمی ترین، ساده ترین و بهترین روش های ارزیابی شنوایی، ادیومتری است که با وسیله ای به نام ادیومتر و توسط متخصص شنوایی شناسی انجام می شود. کار دستگاه ادیومتر، ایجاد اصواتی با فرکانس های خالص و با شدت های متفاوت است که می توان با کمک آنها آستانه شنوایی هر فرد را در فرکانس مورد نظر به دست آورد و نتایج را در برگه ای به نام ادیوگرام رسم کرد. ادیوگرام نشان می دهد که صداهای مختلف باید چقدر بلند باشند تا شنیده شوند. ادیوگرام توانایی های شناختی و زبانی شخص را مشخص نمی کند و نباید برای پیش بینی وضعیت فرد در آینده، به آن استناد شود. ادیوگرام تنها پاسخ شخص به صدا را تعیین می کند. دو فرد با ادیوگرام مشابه ممکن است وضعیت شنیداری کاملا متفاوتی داشته باشند.
مقاله مرتبط : غربالگری شنوایی نوزادان با OAE
دسی بل یک واحد اندازه گیری برای بلندی صدا است. هرچه صدا بلندتر باشد، تعداد دسی بل آن بیشتر است. صدای نجوا کردن در حدود صفر دسی بل و صدای حرکت مترو حدود 110 دسی بل بلندی دارند. اعدادی که در کنار محور عمودی ادیوگرام نوشته می شوند، بلندی صدا را نشان می دهند. آستانه شنوایی هر فرد برای یک صدای خاص، نشان دهنده کمترین بلندی قابل شنیدن برای آن فرد می باشد. اعداد نوشته شده بر روی محور افقی ادیوگرام، زیر و بمی یا فرکانس اصوات را نشان می دهد. صدا از لرزش و ارتعاش ذرات هوا ایجاد می شود. هرچه سرعت لرزش ذرات هوا بیشتر باشد صدایی با فرکانس بالاتر و هرچه لرزش کندتر باشد صدایی با فرکانس کمتر به وجود می آید. صداهای با فرکانس بالا را صداهای زیر و صداهای با فرکانس پایین را صداهای بم می نامیم. واحد اندازه گیری فرکانس هرتز نام دارد. در ادیوگرام، فرکانس های مهم گفتار مورد ارزیابی قرار می گیرند. صداهای گفتاری با فرکانس پایین شامل اکثر صداهای واکدار و صداهای گفتاری با فرکانس بالا شامل بسیاری از همخوان ها مثل س ، ت، ف، ش می باشند. همخوان های دیگر در محدوده فرکانس های میانی گفتاری قرار می گیرند. وقتی شما ادیوگرام خود را می بینید، در واقع تصویری از صداهایی را می بینید که شما در محدوده فرکانسی 250 تا 8000 هرتز می توانید بشنوید. هرچه علامت های روی جدول پایین تر قرار گیرند، صدای بلندتری مورد نیاز است تا به صدا واکنش نشان دهید. بر روی ادیوگرام اغلب محدوده ای هاشورخورده یا هایلایت شده دیده می شود که موز گفتاری نام دارد. موز گفتاری محدوده ای از بلندی و فرکانس را نشان می دهد که بیشترین گفت و گوها در آن محدوده اتفاق می افتد. در ادیوگرام، علامت ضربدر یا مربع نتایج گوش چپ و علامت دایره یا مثلث نتایج گوش راست را نشان می دهد. معمولا نتایج گوش راست با رنگ قرمز و نتایج گوش چپ با رنگ آبی نمایش داده می شوند. ضربدرها و دایره ها بر روی ادیوگرام نشان می دهد که صداهای مختلف در هر گوش شما چقدر باید بلند باشند تا صدا را بشنوید. علامت > و < ، علامت های دیگری هستند که در زمان ارزیابی راه استخوانی بر روی ادیوگرام دیده می شوند. هدایت استخوانی راهی است که صدا بوسیله یک مرتعش کننده از طریق جمجمه مستقیما به گوش داخلی می رسد. بنابراین در هدایت استخوانی، بر خلاف هدایت هوایی، گوش خارجی و گوش میانی میان بر و دور زده می شود. گاهی در ارزیابی شنوایی کودکان، اطلاعات مربوط به شنوایی از روش های دیگری ثبت می شود و شما ممکن است روی ادیوگرام علامت های دیگر مثل S و F را ببینید. زمانی که شنوایی فرد با سمعک سنجیده شود از علامت A و زمانی که آزمایش شنوایی با کاشت حلزون انجام می شود از علامت C در ادیوگرام استفاده می شود. به دست آوردن یک ادیوگرام دقیق از کودکان در تنظیم سمعک یا هر وسیله کمک شنوایی دیگر اهمیت دارد.
مقالات مرتبط
سمعک در کم شنوایی یک طرفه
خرید سمعک زیمنس
مزایای استفاده از دو سمعک
