سمعک یک طرفه در کم شنوایی 

به یقین، آن اثراتی که افت شنوایی یک طرفه بر روی زندگی یک فرد دارد، به همان شدتی نیست که افت شنوایی دو طرفه دارد.

در نتایج مطالعات انجام شده در این زمینه اتفاق نظر و اجماع کلی وجود ندارد. برای این سوال ساده که آیا کم شنوایی یک طرفه مهم است؟

بنا به چند دلیل، جواب ساده ای وجود ندارد:

1.  احتمالا تاثیر کم شنوایی یک طرفه بستگی به آن نتیجه ای دارد که اندازه گیری می شود.

قطعا کم شنوایی یک طرفه بر روی سهولت درک گفتار در جای شلوغ و بازآوا تأثیر بدی می گذارد.

این نوع مشکل ممکن است و ممکن نیست منجر به تأخیر رشد زبانی شود و به دنبال این مسأله، ممکن است و یا ممکن نیست که منتهی به پایین آمدن سطح تحصیلات، ضعیف شدن رشد روانی-اجتماعی و وضعیت شغلی پایین تر از حد معمول شود.

2. اساسا میزان تأثیر افت شنوایی یک طرفه باید با افزایش میزان افت شنوایی گوش آسیب دیده بیشتر شود.

3. وقتی وضعیت تحصیلی خیلی بارز و مشهود باشد ( مواردی همچون تکرار یک سطح تحصیلی یا نیاز به کمک آموزشی خاص)، ممکن است اثرات دیگر دور از چشم بماند.

بطور کلی این احتمال می رود که کم شنوایی یک طرفه بر روی رشد زبان و پیشرفت تحصیلی تأثیر ناگواری داشته باشد و بعید نیست که افت شنوایی یک طرفه شدید یا عمیق باعث سخت تر شدن یادگیری زبان یا یادگیری مطالب ارائه شده در کلاس درس شود.

وقتی در جای شلوغ یا بازآوا، کودک تلاش زیادی صرف شنیدن و گوش دادن می کند، دسترسی او به منابع شناختی مربوط به پردازش یادگیری کاهش می یابد و باعث می شود کودک بیشتر از هم سن و سالان هنجار خود دچار خستگی عصبی گردد.

وجود کم شنوایی یک طرفه بدین معنی نیست که سمعک حتما به عنوان یک راه حل، موثر خواهد بود. عده زیادی از افراد دچار افت شنوایی یک طرفه به دلیل ترکیب پیچیده ای از مشکلات شنوایی، تطبیق با مشکل و استفاده از دیگر راهبردهای جبرانی و نیز نگرانی های روانی-اجتماعی از سمعک استفاده نمی کنند.

با این وجود، عاقلانه به نظر می رسد که تا حد امکان به تقویت گوش آسیب دیده توصیه گردد تا بدین وسیله ساز و کارهای پردازش دو گوشی رخ دهد و تا حد امکان بتواند در بسیاری از شرایط موثر واقع شود.

وقتی گوش آسیب دیده دچار افت شنوایی حسی عصبی عمیق باشد، تنها وسیله ای که احتمالا موثر است کاشت حلزون گوش آسیب دیده است و یا اینکه از وسایل کمک شنوایی انتقال بی سیم (اصوات توسط میکروفون جمع آوری شده و به دریافت کننده متصل به گوش بهتر ارسال می گردند) استفاده می شود.

در مواردی که میزان افت در گوش آسیب دیده کمتر است سمعک های مرسوم و سمعک های کراس می تواند سودمند واقع شود.

حتی اگر برای کودکان دچار کم شنوایی یک طرفه و در طول چند سال اول زندگی آنها، سمعک فراهم نگردد، وضعیت شنوایی آنان را باید بطور منظم بررسی کرد.

معمولا میزان افت شنوایی در طول چهار سال اول زندگی پیشرفت کرده و بدتر می شود. به همین علت، احتمال پیشرفت افت شنوایی از حالت یک طرفه به حالت دو طرفه وجود دارد.

تا زمانی که داده های تحقیقاتی مستدلی درباره اثرات مختلف کم شنوایی یک طرفه درمان نشده و اثر بخشی سمعک ها در به حداقل رساندن تأثیرات افت شنوایی به دست بیاید، تصمیم گیری درباره دادن سمعک به اینگونه بیماران باید بر اساس هر مورد به صورت جداگانه و مبتنی بر شرایط خاص او صورت گیرد.

این تصمیم گیری به همراه خانواده فرد صورت می گیرد و این مسأله در نظر گرفته می شود که آیا این نوع افت شنوایی مانعی برای پیشرفت تحصیلی و اجتماعی کودک است یا خیر.

صرف نظر از اینکه برای کودک سمعک یا وسیله دیگری تجویز می شود، باید راهبردهایی را که برای به حداقل رساندن تأثیر این نوع افت بکار گرفته می شود توضیح داده شود، بویژه آن راهبردهایی که شامل گنجاندن و قرار دادن فرد گوینده در سمت گوش بهتر و راهبردهایی که شامل فراهم کردن اطلاعات زبانی/شنیداری غنی سازی شده می باشد.

 

دریافت مشاوره رایگان شنوایی سنجی