عفونت گوش میانی چگونه ایجاد می شود؟
عفونت گوش میانی یا اوتیت مدیا علت شایع بسیاری از کم شنوایی های انتقالی به خصوص در کودکان می باشد. گوش میانی با اکثر قسمت های دستگاه تنفسی فوقانی در ارتباط است و عفونت ناحیه بینی، سینوس ها و حلق از طریق شیپور استاش به گوش میانی منتقل می شود. غالبا التهاب شیپور استاش یا پرده تمپان زود گذر بوده و بدون هیچ علامتی فروکش می کند. در درصدی از افراد عفونت بیش از اندازه گوش میانی به دلیل ورود یک باکتری یا عامل بیماری زا ایجاد می شود. در عفونت گوش میانی حاد، ابتدا پرده گوش ملتهب می شود و سپس به دلیل تجمع مایع چرکی پرده گوش به سمت بیرون برآمده می شود. گاهی به دلیل فشار بیش از حد مایع چرکی به پرده گوش، پرده آسیب می بیند و جریان چرکی به گوش خارجی می رسد. با استفاده بلافاصله آنتی بیوتیک، ترشحات سلول های ملتهب خشک می شود اما ترشحات موکوسی یا سروز ممکن است تا ماه ها باقی بماند.
عفونت گوش میانی سروز اغلب به دنبال عفونت گوش میانی حاد ایجاد می شود. به تجمع مایع عفونی در گوش میانی، اوتیت چرکی و به تجمع مایع غیر عفونی در گوش، اوتیت سروز گفته می شود. اختلال عملکرد شیپور استاش، انسداد عملکردی یا مکانیکی شیپور استاش، آلرژی و عفونت های مزمن در ایجاد اوتیت سروز نقش دارند.
عفونت گوش میانی چه علائمی دارد؟
از علائم عفونت گوش میانی می توان به درد گوش، تب، بی قراری و کم شنوایی انتقالی یک طرفه اشاره کرد. در مواردی به علت آسیب پرده گوش، ترشح از گوش نیز وجود دارد. تجمع مایع عفونی یا غیر عفونی در گوش میانی، به انتقال اصوات از مسیر هوایی و از طریق گوش میانی آسیب می زند و باعث کم شنوایی انتقالی می شود.
میزان شیوع عفونت گوش میانی چقدر است؟
80 درصد از کودکان بین 1 تا 6 سال، حداقل یک بار دچار عفونت گوش میانی حاد می شوند. حداکثر شیوع این بیماری در طول سال اول زندگی رخ می دهد یعنی شیوع تقریبا 50 درصدی، سپس میزان شیوع آن کم کم کاهش یافته و بعد از 6 سالگی به کمتر از 10 درصد می رسد. حداکثر شیوع اوتیت سروز، بر خلاف اوتیت باکتریایی حاد، بین 5 تا 7 سالگی می باشد.
مقاله مرتبط : وزوز گوش از چیست ؟
عفونت گوش میانی چگونه تشخیص داده می شود و درمان می شود؟
تشخیص عفونت گوش میانی حاد بر اساس تغییراتی که در ویژگی های پرده گوش به وجود آمده و شکایت درد گوش و کم شنوایی از جانب بیمار می باشد. معمول ترین ارگانیسم ها و عوامل بیماری زایی که باعث عفونت گوش میانی حاد می شوند، پنومونیا استرپتو کوکوس و آنفولانزا هموفیلوس هستند. بعد از تشخیص بیماری، درمان تجربی با طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها از جمله آموکسی سیلین شروع می شود. اگر عفونت طی چند روز برطرف نشد، درمان ثانویه با آنتی بیوتیک هایی که حالت مقاوم آنفولانزا هموفیلوس را پوشش بدهند شروع می شود.
تشخیص عفونت گوش میانی
تشخیص عفونت گوش میانی سروز دشوارتر است زیرا معمولا علائم اصلی وجود ندارند و تغییراتی در پرده گوش دیده شود. در این موارد ظاهر نیمه شفاف پرده گوش از بین می رود و پرده ممکن است به سمت داخل کشیده شود. اتوسکوپی با تغییر فشار(اتوسکوپی پنوماتیک) و مشاهده حرکت تغییر یافته پرده گوش، مفیدترین نشانه تشخیص این اختلال است. انجام آزمایش تمپانومتری نیز در تکمیل معاینه اتوسکوپی به تشخیص بیماری کمک می کند. برای جلوگیری و درمان اوتیت سروز، برخی پزشکان مصرف دکونژستانت ها و آنتی هیستامین ها را توصیه می کنند. برخی دیگر یک دوره اولیه