دانشنامه شنوایی آوانا

این بخش به عنوان دانشنامه شنوایی جهت بالابردن اطلاعات شما در زمینه شنوایی تعبیه شده است.

روی کلمه موردنظر خود کلیک کنید تا در باکسی که زیر آن باز می شود، توضیحات را مطالعه نمائید:

این بخش دائما درحال به روزرسانی است و اصطلاحات جدید اضافه خواهند شد.

با ما همراه باشید…

هایپراکوزیس یا بیش شنوایی به درک غیرطبیعی بلندی اطلاق می شود که باعث آزرده شدن و ترس از محرک آکوستیکی می شود.

کاربران سمعک ممکن است با قرار دادن قالب و سمعک درون گوش و برداشتن آنها مشکل داشته باشند. در رابطه با این مشکل، اولین راه حل این است که به فرد آموزش بیشتری داده شود. در برخی موارد لازم است به همراه یا اعضای خانواده فرد آموزش داده شود و از آنها خواسته شود تا بجای خود فرد، آنها این کار را انجام دهند. در برخی موارد علی رغم آموزش مجدد، اقدامات و توصیه های زیر نیز می توانند موثر باشند:

-اگر فرد هربار به شیوه متفاوتی سمعک را از گوش خود بر می دارد، و یا به شیوه نامناسبی این کار را انجام می دهد، آنگاه باید به کاربر درباره نقاط مهم موجود بر روی سمعک یا قالب گوش و نحوه گرفتن آن در دست، آموزش داده شود و باید به کاربر گفته شود که برای برداشتن سمعک یا قالب از روی گوش، اینکار را طی دو مرحله انجام دهد. میتوان مراحل را برای او بر روی کاغذ نوشت و یا حتی می توان به زبان خود فرد، آن مراحل را نوشت

-اگر کاربر نمی تواند زائده نگهدارنده بیرونی (بخش هلیکس) در قالب گوش یا سمعک داخل گوشی را به درستی در بخش صدفه گوش قرار دهد، باید زائده هلیکس کاملا برداشته و حذف شود

-اگر قالب گوش یا سمعک داخل گوشی درون گوش خیلی کیپ یا پر پیچ و خم است، آنگاه در هر زمانی که فرد می خواهد سمعک را درون گوش خود بگذارد، باید آن را با ژل روان کننده(مبتنی بر آب که سازگار با گوش نیز باشد) چرب کند. و اینکار را باید تا زمانی ادامه دهد که بتواند حرفه ای تر عمل کند و یا شکل گوشش متناسب با ان شود. راه دیگر این است که قالب گوش یا پوسته سمعک تراشیده شود ولی اینکار طوری انجام گردد که باعث فیدبک و سوت زدن سمعک نشود(توسط شنوایی شناس انجام شود)

-کاربر باید با استفاده از دست مخالف خود، لاله گوش خود را به سمت بالا و عقب بکشد و با دست همان طرفی خودش، قالب گوش یا سمعک را درون گوش خود قرار دهد

به طورکلی هرعاملی که کم شنوایی ایجاد کند می تواند باعث تولید وزوز هم باشد. از شایع ترین علل وزوز می توان به قرارگیری در معرض نویز،  افزایش سن، صدمه به سر و داروها اشاره کرد. گاهی نیز علت وزوز ناشناخته است. با افزایش سن و افزایش میزان کم شنوایی، شیوع وزوز افزایش می یابد. وزوز به خصوص از قرارگیری در معرض نویز تاثیر می پذیرد. تمام کارگرانی که در شرایط نویز کار می کنند در ابتدا شروع تدریجی وزوز را گزارش می کنند که تنها در طی روز تا زمان کوتاهی پس از کار شنیده می شود ولی کم کم مدت زمان شنیدن وزوز افزایش می یابد تا زمانیکه مداوم می شود.

معمولا شروع وزوز بعد از شروع کم شنوایی است (ولی همیشه اینطور نیست)

در زمینه مکانیسم های ایجاد انواع متفاوت وزوز، فرضیه های متعددی مطرح شده است. مکانیسم هایی که مسئول کدگذاری ورور هستند می توانند از حلزون، سیستم عصبی و کری یا ساقه مغر ناشی شوند. بعضی از انواع وزوز در نتیجه تحریک مسیرهای شنوایی سطح بالاتر هستند و داخل مغز متمرکز شده اند. قشر شنوایی در مغز در وزوز نقش دارد زیرا درک اصوات در قشر شنوایی صورت می گیرد. در افرادی که نسبت به وزوز واکنش های هیجانی و احساسی دارند بخش های دیگری از مغز هم درگیر هستند . از جمله سیستم عصبی خودکار و آمیگدالا.

فعال شدن بخش های دیگری از سیستم عصبی هم می تواند بر وزوز اثر بگذارد مثلا در برخی افراد با حرکت چشم یا انقباضات داوطلبانه بعضی ماهیچه ها مشخصات وزوز تغییر می کند.

گاها افراد گزارش می کنند صدای موسیقی یا گفتار در مغز خود می شنوند. در اینگونه موارد مهم است فرد از نظر وجود مشکلات روانی بررسی شود. شنیدن این گونه اصوات می تواند نشانه ای از اسکیزوفرنی باشد.

اگر هیچ نشانه ای از بیماری های روانی نباشد ولی شواهدی از افسردگی، اضطراب، افکار یا اعمال غیرمنطقی وجود داشته باشد بهتر است فرد به روانشناس ارجاع داده شود. در صورت فقدان بیماری روحی، این وزوز را باید با دقت مورد بررسی قرار داد زیرا ممکن است یک منشا مرکزی داشته باشد. افردای که صدای موسیقی یا گفتار می شنوند ولی بیماری روانی ندارند از مشاوره و برنامه های صدا درمانی سود می برند.

در صورتیکه وزوز از نوع پالسی باشد، شروع ناگهانی داشته باشد و پیشرونده (به مرور زمان بدتر شود)، یکطرفه باشد و یا علائم شنوایی دیگری وجود داشته باشد فرد به اتولوژیست ارجاع داده می شود. پزشک متخصص گوش از طریق تاریخچه گیری، معاینه سر و گردن و آزمایشات مربوطه علت آن را بررسی می کنند.

وزوزهای حسی عصبی در مواردی که بیماری منییر، کم شنوایی ناگهانی و تومور عصب هشت تشخیص داده شده است قابل درمان هستند. همچنین وزوز می تواند به علت بیماری ها و نقایص متابولیک مانند کم خونی، دیابت، بیماری های خود ایمنی، کمبود ویتامین ها و موارد معدنی (مثل روی) ایجاد شود که با مصرف داروهای مربوطه یا مکمل های خوراکی، علامت وزوز از بین می رود.

وقتی صدای سمعک ضعیف است یا هیچ صدایی از سمعک شنیده نمی شود، موارد احتمالی زیر را در نظر داشته باشید و در صورت حل نشدن مشکل، سمعک را برای بررسی و عیب یابی نزد شنوایی شناس ببرید:

-باتری سمعک ضعیف است یا تمام شده است

-اتصالات باتری سمعک کثیف است

-اتصالات باتری سمعک خم شده است

-اتصالات باتری سمعک سولفاته و ساییده شده است

-نوک رسیور یا سوراخ صوتی سمعک با جرم گوش گرفته شده است

-فیلتر یا محافظ جرم سمعک داخل گوشی با جرم گوش گرفته شده است

-دمپر سمعک پشت گوشی گرفته شده است

-سوراخ ورودی میکروفون سمعک با جرم گوش گرفته شده است

-برنامه ریزی سهوی دوباره سمعک یا خارج کردن سمعک از تنظیم

-نقص میکروفون، تقویت کننده یا مبدل سمعک

-نقص در سیم کشی سمعک

صوت درمانی شامل استراتژی هایی است که هدف آن ها، استفاده از اصوات جهت کاهش برجستگی وزوز یا بلندی وزوز یا میزان آزاردهندگی وزوز است. به طورکلی این روش ها به استفاده سمعک ، استفاده از مولدهای صوتی و موسیقی درمانی قابل طبقه بندی هستند:

  • استفاده از سمعک:

اغلب افراد دچار وزوز از کم شنوایی هم رنج می برند. تجویز صحیح سمعک هم به برقراری ارتباط افراد کمک می کند و هم استرس ناشی از شنیدن ضعیف گفتار را کاهش می دهد ار طرفی چون سمعک اصوات زمینه ای ضعیف موجود در محیط را تقویت می کند، اغلب اولین جزء صوت درمانی در افراد دچار وزوز و کم شنوایی می باشد. اخیرا در اغلب سمعک ها، برنامه کنترل وزوز هم وجود دارد که استفاده تواءم از سمعک و مولد صوتی برای افراد فراهم می گردد.

  • استفاده از مولدهای صوتی:

بعضی از انواع مولدهای صوتی، به شکل دستگاه هایی هستند که روی گوش قرار می گیرند و ظاهری شبیه سمعک پشت گوشی یا داخل گوشی دارند. این دستگاه ها نویز ضعیفی تولید می کنند. بعضی از آن ها فقط هنگام آزاردهندگی وزوز استفاده می شوند و بعضی در تمام ساعات بیداری. شدت نویز تولید شده در برنامه های درمانی مختلف متغیر است (بسته به اینکه پوشش نسبی یا پوشش کامل وزوز مدنظر باشد). برخی دستگاه های مولد صوت قابل پوشش توسط افراد نیستند و برای استفاده حین کار یا در منزل یا هنگام خواب مفید هستند مانند پنکه یا فن، رادیو، CD Player، آکواریوم و … .

  • موسیقی درمانی:

استفاده از موسیقی ملایم و آرامش بخش، به کاهش برجستگی وزوز و کاهش استرس کمک می کند. در برخی برنامه های تخصصی موسیقی درمانی، با استفاده از نرم افزارهای دستکاری صدا ، ویژگی های وزوز فرد در فایل موسیقی لحاظ می شود و یک فایل صوتی اختصاصی برای هر فرد طراحی می شود.

باتری سمعک از نوع روی- هوا بوده و پس از چند روز استفاده از سمعک، نیاز به تعویض باتری می باشد. راهکارهای زیر برای کاهش مشکل فرد در تعویض باتری سمعک کمک کننده می باشند:

-یک سمت از در باتری رنگ آمیزی شود تا بدین وسیله، مشکل برعکس گذاشتن باتری کمتر شود

-از یک وسیله و ابزار خاص برای باز کردن درب باتری سمعک استفاده شود

-از یک آهن ربا برای نگه داشتن باتری استفاده شود

-دوباره سمعکی تجویز گردد که درب باتری آن بزرگ است و با باتری بزرگتر کار می کند و فرد راحت تر می تواند درب باتری سمعک را باز کند و یا آن را ببندد

-به کاربر سمعک آموزش داده شود که سمت مثبت باتری را از طریق لمس کردن آن تمایز دهد و نه فقط با دیدن آن، و یا برعکس. برچسب مخصوص باتری نیز در این رابطه کمک کننده می باشد

-سمعک شارژی تجویز شود که درون آن باتری قابل شارژ وجود دارد و نیاز به تعویض باتری ندارد

پارگی یا پرفوراسیون پرده گوش می تواند به علت ضربه، بیماری های گوش ( مانند عفونت گوش میانی) و جراحی ( مانند جراحی میرنگوتومی یا جراحی جاگذاری لوله تهویه روی پرده گوش) ایجاد شود.

میزان کم شنوایی ناشی از پارگی پرده گوش نسبت به مکان پارگی، قطر پارگی و درگیری سایر ساختارهای گوش میانی متغیر است. پارگی پرده گوش نیاز به درمان پزشکی و کنترل های دوره ای دارد.

صدا از ارتعاش اجسام پدید می اید. این ارتعاشات، موجی از اغتشاشات را در محیط واسط ( مثل هوا، مایع یا جامد) پدید می آورد. برای اینکه این امواج اغتشاش در زمره صدا محسوب شود باید قابل شنیدن باشد. امواج صوتی بر حسب دو ویژگی تعریف می شوند:

1-فرکانس: که بر حسب تعداد ارتعاشات(سیکل) در ثانیه اندازه گیری می شود و با واحد هرتز بیان می شود. فرکانس صدا با ارتفاع یا پیچ درک شده از صدا در ارتباط است.

2-شدت: که بر حسب تراز فشار صوتی و یا نسبت لگاریتمی آن یعنی دسی بل ارزیابی می شود. شدت صدا با بلندی درک شده از آن در ارتباط است.

سیستم شنوایی انسان به محدوده وسیعی از فرکانس ها (از 20 تا 20000 هرتز) و شدت ها ( 0 تا 140 dBSPL) حساس است. گرچه افراد می توانند در محدوده وسیعی از فرکانس ها صدا را بشنوند ولی بیشترین حساسیت به صدا را در محدوده گفتاری (یعنی 250 تا 6000 هرتز) دارند. در این محدوده گفتاری نیازی نیست صداها برای شنیده شدن شدت زیادی داشته باشند.

 چنانچه فردی نتواند اصوات را در محدوده طبیعی بشنود دچار افت شنوایی است. افت شنوایی به علل مختلفی ایجاد می شود و سه نوع انتقالی، حسی-عصبی و آمیخته دارد. مقدار افت شنوایی بر حسب کمترین حد قابل شنیدن (بر حسب dB HL) در هر فرکانس مورد بررسی اندازه گیری می شود.

مقادیر قابل شنیدن توسط هر فرد روی یک نمودار خاص که ادیوگرام نامیده می شود ثبت می گرند. محور افقی نمودار برای نمایش فرکانس(بر حسب هرتز) و محور عمودی برای نمایش حداقل شدت قابل شنیدن یا آستانه شنوایی (بر حسب دسی بل) استفاده می شود. در ادیوگرام میزان کم شنوایی، نوع کم شنوایی و شکل کم شنوایی (فرکانس هایی که کم شنوایی در آنها وجود دارد) مشخص می شود.

می توان افت شنوایی را بر حسب محل مشکل به انواع کم شنوایی انتقالی، حسی، عصبی و مختلط(آمیخته) تقسیم نمود. بسته به اینکه افت در یک گوش یا دو گوش باشد آن را به نوع یکطرفه یا دوطرفه تقسیم می کنند. مقدار افت گاه در دو گوش یکسان است که آن را افت شنوایی متقارن می نامند و گاه در دو گوش یکسان نیست که آن را نامتقارن می نامند. انواع افت شنوایی به شرح زیر می باشند:

  • افت شنوایی انتقالی: ناشی از مشکلات گوش خارجی و یا میانی بوده و در این حال کارآیی و راندمان انتقال صدا به گوش داخلی کاهش می یابد.
  • افت شنوایی حسی: از مشکلات گوش داخلی که مانع از تولید تکانه های عصبی توسط سلول های مژکی حلزون است ناشی می شود.
  • افت شنوایی عصبی: وقتی که تکانه های عصبی قادر نیستند که به شکل طبیعی به مغز برسند، حاصل می شود. ناشی از مشکل در عصب شنوایی، ساقه مغز یا راه های شنوایی مرکزی می باشد.
  • افت شنوایی مختلط: از مشکل در گوش خارجی، میانی و گوش داخلی پدید می اید. مثلا در فردی با افت شنوایی حسی به دلیل عفونت گوش میانی درگیر افت شنوایی انتقالی نیز بشود. افت شنوایی انتقالی او با افت حسی جمع شده و مقدار کلی افت شنوایی وی را اضافه می کند.

ناشی از مشکلات پردازش صدا در حوزه های بالای شنیداری در ساقه مغز و مغز است. این نوع اختلال، پردازش های شنوایی پیچیده را درگیر می کند مثل فهم گفتار در حضور نویز زمینه، مکان یابی، توجه شنوایی و … . در افراد مبتلا به این اختلال، آستانه های شنوایی و آزمایش های فیزیولوژیک شنوایی ( مانند آزمون OAE و ABR) طبیعی می باشد.

نوروپاتی شنوایی یا ناهمزمانی شنیداری، انتقال اطلاعات بین سلول های گوش داخلی و عصب شنیداری را تحت تأثیر قرار داده و یا صرفا این اختلال به نقص خود عصب شنوایی نسبت داده می شود. این اختلال با OAE طبیعی، ABR غیر طبیعی یا حذف آن، درک ضعیف گفتار که با ادیوگرام رفتاری مطابقت ندارد همراه است. تا کنون هیچ گزینه درمانی دقیق و کاملی برای آن ارائه نشده است.

گسیل های صوتی گوش عبارت است از صداهای ضعیفی که توسط سلول های مژکی حلزون(عمدتا سلول های مویی خارجی) به عنوان بخشی از روند طبیعی شنوایی ایجاد می شود. سلول های مژکی سالم انرژی صوتی ایجاد می کنند که با قرار دادن پروب کوچکی (که شامل یک میکروفون مینیاتوری است) در مجرای گوش خارجی کودک می توان آنها را ثبت کرد. می توان با ارائه یک صدا به گوش این پاسخ ها را در سلول های مژکی برانگیخت. این نوع پاسخ ها را گسیل های صوتی برانگیخته گوش (EOAE) می نامند.

این آزمون برای تخمین حساسیت شنوایی بوسیله محرک کلیک یا اصوات دیگر بکار می رود. از این آزمون برای تعیین انسجام راه های شنوایی (از حلزون تا ساقه مغز) استفاده می کنند. الکترودهای قابلمه ای یا صفحه ای کوچکی روی سر و پشت گوش نصب شده و پتانسیل های برانگیخته شنوایی(یعنی فعالیت الکتریکی یا عصبی حاصل از عصب شنوایی و ساقه مغز) با ارائه مکرر محرک از طریق گوشی، توسط کامپیوتر ثبت می شود.

در این آزمون رفلکس غیر ارادی عضلات گوش میانی به صدا ثبت می شود. این رفلکس معمولا بوسیله صداهایی با شدت متوسط و بالا ایجاد می شوند.

عملکرد گوش میانی را اندازه می گیرد. پروبی که به یک سر پروب پلاستیکی نصب شده داخل مجرای گوش خارجی قرار می گیرد. فشار هوا در مجرای گوش تغییر داده می شود. نحوه حرکت پرده صماخ در فشارهای مختلف بررسی می شود که آن را تمپانومتری می نامند.

عصبی که حلزون را به هسته های حلزونی در ساقه مغز مربوط می کند. این عصب از دو نوع رشته عصبی تشکیل شده است: نوع I که سلول های مویی داخلی و نوع II سلول های مویی خارجی را عصب دهی می کند.

این سیستم از گوش خارجی، گوش میانی، حلزون و عصب شنوایی تشکیل شده است

راه ها و اتصالات عصبی در دستگاه عصبی مرکزی که از سلول های مویی عضو کورتی شروع شده، در طول عصب شنوایی حرکت کرده و به قشر شنوایی ختم می شوند

سمعکی تحریکات گوش مقابل (گوش بدتر) را دریافت می کند و به گوش شنوا انتقال می دهد و در کم شنوایی های یک طرفه سودمند است.

سمعک تقویت کننده صوت دو گوشی که اصوات گوش دچار کم شنوایی عمیق را به گوش بهتر (دچار درجات کمتر کم شنوایی) انتقال می دهد.

حفره ای مخروطی شکل در بخش پتروس استخوان گیجگاهی که یکی از بخش های لابیرنت یا گوش داخلی را تشکیل می دهد. حلزون شامل مجرایی مارپیچی است که 5/2 دور به دور هسته مرکزی استخوان اسفنجی شکلی به نام مدیولوس می پیچد. مجرای مارپیچی حلزون، مجرای حلزونی یا حلزون غشایی را شامل می شود که عضو کورتی را در بر دارد.

وسیله ای الکترونیکی است که زیر پوست کاشت می شود و دارای الکترودهایی است که در حلزون گوش داخلی قرار می گیرند. از این دستگاه برای برانگیختن احساس شنوایی در کم شنوایی های عمیق استفاده می شود.

واحدی که برای بیان تفاوت نسبی قدرت یا شدت بین دو سیگنال صوتی یا الکتریکی به کار می رود و برابر است با ده برابر لگاریتم پایه نسبت بین دو سطح یا شدت.

کاهش توانایی تحمل اصوات خارجی که می تواند در اثر بیش شنوایی، تنفر از صوت، ترس از صوت یا هر ترکیبی از این پدیده ها به وجود آید. کاهش تحمل نسبت به صوت به آستانه شنوایی بستگی ندارد و می تواند در شنوایی طبیعی یا کم شنوایی عمیق وجود داشته باشد.

مایعی که در مجرای مرکزی گوش داخلی وجود دارد.

لوله ای که از گوش میانی به ناحیه گلو-بینی (قسمتی از حلق که بالای نرم کام قرار دارد) باز می شود و توازن فشار هوای گوش میانی با فشار هوای محیطی را بر عهده دارد.

کمترین صدای قابل درک در هر فرکانس که غالبا بر حسب دسی بل، به صورت تفاوت از مقدار استاندارد افراد با شنوایی طبیعی مشخص می شود

افزایش فشار در مایع آندولنف در گوش داخلی

واکنش قوی غیر طبیعی نسبت به اصوات که در راه های شنوایی اتفاق می افتد و در سطح رفتاری، با ناراحتی فیزیکی بیمار به دنبال قرار گرفتن در معرض صدای آهسته، متوسط یا بلند مشخص می گردد. این صدا در اغلب افراد چنین واکنشی را ایجاد نمی کند. بیش شنوایی می تواند در اثر اختلال عملکرد شنوایی محیطی یا مرکزی ایجاد شود.

علائم بالینی این بیماری شامل سرگیجه، تهوع، استفراغ، وزوز و کم شنوایی پیشرونده می باشد که در اثر تورم دستگاه آندولنفاتیک ایجاد می شود. نام دیگر این بیماری هیدروپس آندولنفاتیک است.

واکنش شدید غیر طبیعی دستگاه لیمبیک و دستگاه عصبی خودکار در اثر تقویت ارتباطات بین دستگاه شنوایی و دستگاه لیمبیک. قابل ذکر است که در تنفر از صوت و ترس از صوت، دستگاه شنوایی فعالیت قابل توجهی ندارد.

رشد بافت استخوانی اسفنجی جدید در اطراف استخوانچه رکابی و دریچه بیضی در اثر افزایش پیشرونده کم شنوایی، بدون مشاهده علامتی از بیماری روی لوله استاش یا پرده گوش.

مایعی در لابیرنت استخوانی که لابیرنت غشایی را احاطه و محافظت می کند. پری لنف از لحاظ ترکیب، شبیه مایع خارج سلولی است ( نمک های سدیم، الکترولیت مثبت غالب را تشکیل می دهند) و از طریق مجرای پری لنفاتیک با مایع مغزی-نخاعی در ارتباط است

نشت پری لنف در اثر آسیب به حلزون

کاهش توانایی درک یا تمیز اصوات به عنوان بخشی از فرایند افزایش سن. شکل و زمان بروز پیر گوشی ممکن است در بین افراد متفاوت باشد.

عمل برداشتن کامل یا جزئی صفحه پایه استخوانچه رکابی و جایگزین کردن پایک های آن با پروتزی از جنس فلز یا پلاستیک. از این روش برای رفع بی حرکتی استخوانچه رکابی در بیماری اتواسکلروز و بهبود کم شنوایی انتقالی استفاده می شود.

دریافت مشاوره رایگان شنوایی سنجی

ساعات کار

روزهای هفته 8:00 – 17:00
پنج شنبه 9:00 – 17:00
جمعه 11:00 – 14:00

021-47286 (داخلی 9)

استانداردهای ما

زندگی شنیدن آهنگ شادیهاست

تجهیزات پیشرفته و به‌روز تشخیصی

مشاوره دلسوزانه به مراجعین

کلینیک سنجش شنوایی آوانا (صاحب کوثر) فعالیت رسمی خود را از سال 1395 در درمانگاه شبانه‌روزی خیریه صاحب کوثر واقع در منطقه 21 تهران (تهرانسر)، در دو نوبت صبح و بعدازظهر آغاز کرده است.

ثبت قرار ملاقات

جهت تعیین نوبت حضوری فرم را تکمیل نمائید تا کارشناسان ما با شما تماس بگیرند