نوریت وستیبولار چیست؟

نوریت وستیبولار، نوعی اختلال حاد در عملکرد سیستم وستیبولی محیطی است که همراه آن هیچ علائم شنوایی مشاهده نمی شود. نوریت وستیبولار یا دهلیزی نوعی بیماری است که باعث سرگیجه و سرگیجه می شود. این نتیجه التهاب عصب دهلیزی شماست ، عصبی در گوش که اطلاعات مربوط به تعادل را به مغز شما می فرستد. هنگامی که ملتهب است ، این اطلاعات به درستی منتقل نمی شود و باعث می شود احساس گیجی و سردرگمی کنید.

نوریت وستیبولار در چه سنی رخ می دهد؟

نوریت وستبولار می تواند در افراد در هر سنی رخ دهد ، اما به ندرت در کودکان گزارش می شود.

 

نوریت وستیبولار چیست؟

نوریت وستیبولار چه علائمی دارد؟

در طول بیماری نوریت وستیولار، سرگیجه چرخشی شدید و مداوم همراه با حالت تهوع و استفراغ، عدم تعادل، گیجی و مشکلات تمرکز رخ می دهد. به مرور زمان، سرگیجه کم کم بهتر می شود و فرد ممکن است برای چند هفته تا چند ماه، سرگیجه های وضعیتی ملایمی را تجربه کند.


مقاله مرتبط : سرگیجه وضعیتی خوش خیم یا BPPV چیست؟


تفاوت نوریت وستبولار با لابیرنتیت چیست؟

نوریت وستیبولار و لابیرنتیت دو نوع بیماری هستند که علائم نزدیکی به یکدیگر دارند. نوریت وستیبولار شامل تورم شاخه ای از عصب هشتم (قسمت دهلیزی یا وستیبولی) است که تعادل را تحت تأثیر قرار می دهد. لابیرنتیت شامل تورم هر دو شاخه عصب هشتم (یعنی هم قسمت دهلیزی و هم قسمت حلزونی عصب) است که بر هر دو تعادل و شنوایی تأثیر می گذارد. بنابراین علائم لابیرنتیت، همان علائم نوریت وستیبولار است به علاوه علائم اضافی وزوز گوش (زنگ زدن در گوش) و / یا کم شنوایی.

 

نوریت وستیبولار چیست؟

علت ایجاد نوریت وستیبولار چیست؟

محققان معتقدند محتمل ترین علت ایجاد نوریت وستیبولار، عفونت ویروسی گوش داخلی، تورم در اطراف عصب وستیبولوکوکلئار (ناشی از ویروس) یا عفونت ویروسی است که در جای دیگری از بدن رخ داده است. برخی از نمونه های عفونت های ویروسی در مناطق دیگر بدن شامل ویروس هرپس (باعث ایجاد تبخال ، زونا ، آبله مرغان)، سرخک، آنفولانزا، اوریون، هپاتیت و فلج اطفال می شود. (تبخال دستگاه تناسلی باعث ایجاد نوریت وستیبولار نمی شود).

نوریت وستیبولار چگونه تشخیص داده می شود؟

در بیشتر بیماران، می توان با مراجعه به مطب یک پزشک متخصص در زمینه تعادل و سرگیجه، نوریت وستیبولار را تشخیص داد. این پزشک می تواند یک متخصص گوش و حلق و بینی یا متخصص مغز و اعصاب باشد. گاهی لازم است جهت ارزیابی بیشتر آسیب شنوایی و دهلیزی، به یک متخصص شنوایی شناس (کلینیسین متخصص در زمینه شنوایی و تعادل) برای انجام آزمایشات بالینی شنوایی و دهلیزی مراجعه شود. آزمایشاتی که به تشخیص علائم ناشی از نوریت وستیبولار کمک می کند، شامل آزمایشات شنوایی ، آزمایش دهلیزی (تعادل) و آزمایشی برای تعیین اینکه کدام بخش عصب وستیبولوکوکلئار دچار آسیب شده است، می باشند. انجام آزمایشات شنوایی (ادیومتری) برای تأیید عدم وجود کم شنوایی همراه، مهم است. یک آزمایش خاص دیگر، به نام آزمایش head impulse، بررسی می کند که چگونه هنگام حرکات سریع سر، تمرکز بر روی اشیا حفظ می شود. وجود نیستاگموس، که حرکت سریع و غیرقابل کنترل چشم هستند، نشانه ای از نوریت دهلیز است.


مقاله مرتبط : اولین قدم برای تشخیص علت سرگیجه


نوریت وستیبولار بر اساس 4 معیار تشخیص قطعی داده می شود:

1-وجود سرگیجه های حاد با شروع ناگهانی که از چند دقیقه تا چند ساعت طول می کشد
2-نیستاگموس(حرکات چشمی) خودبخودی افقی که جهت فاز سریع آن به سمت گوش سالم است
3-پاسخ ضعیف گوش درگیر در آزمون کالریک
4-درک جابجایی در حرکات عمودی چشم به سمت گوش درگیر
اگر علائم بیش از چند هفته ادامه پیدا کند یا بدتر شود، آزمایشات دیگری انجام می شود تا مشخص شود سایر بیماری ها که همین علائم را ایجاد می کنند، وجود ندارد. برخی از انواع بیماری های احتمالی شامل سکته مغزی، آسیب به سر، تومور مغزی و سردرد میگرنی است. برای رد احتمال برخی از اختلالات مغزی، ممکن است MRI با ماده حاجب درخواست شود.

 

نوریت وستیبولار چیست؟

نوریت وستیبولار چگونه درمان می شود؟

درمان نوریت وستیبولار شامل مدیریت علائم بیماری، درمان ویروس (در صورت مشکوک بودن) و شرکت در یک برنامه توانبخشی تعادل است.
مدیریت علائم(غلامت درمانی)
درمان سرگیجه در طول دوره حاد بیماری شامل تجویز داروهای ضد تهوع و سرکوب کننده های سیستم وستیبولار است. مدیریت علائم هنگامی که نوریت وستیبولار برای اولین بار ایجاد می شود، تمرکز بر روی کاهش علائم سرگیجه و تهوع است. داروهای کاهش حالت تهوع شامل اندانسترون و متوکلوپرامید است. اگر حالت تهوع و استفراغ شدید باشد و با دارو قابل کنترل نباشد، ممکن است بیماران در بیمارستان بستری شوند و مایعات از طریق تزریق وریدی برای درمان کم آبی بدن به آنها داده شود.
برای کاهش سرگیجه ، داروهایی مانند مکلیزین، دیازپام (والیوم) ، کمپازین و لورازپام تجویز می شود. به انواع مختلفی از داروها که برای کاهش سرگیجه تجویز می شوند خانواده داروهای سرکوب کننده های وستیبولار گفته می شود. . البته بعد از بهبود نسبی بیماری و فروکش کردن علائم، مصرف سرکوب کننده های سیستم وستیبولار باید کاهش یابد. سرکوب کننده های وستیبولار نباید بیشتر از سه روز استفاده شود. آنها برای استفاده طولانی مدت توصیه نمی شوند و ممکن است بهبودی را دشوارتر کنند.گاهی اوقات از استروئیدها نیز استفاده می شود. نتایج برخی مطالعات نشان داده است استفاده از استروئید ها، به بهبود عملکرد سیستم وستیبولار محیطی کمک می کند. علائم سرگیجه معمولا در طی 6 ماه برطرف می شوند.
درمان ویروس
اگر این احتمال وجود داشته باشد که ویروس هرپس علت نوریت وستیبولار است، از داروهای ضد ویروسی مانند آسیکلوویر استفاده می شود. (از آنتی بیوتیک ها برای درمان التهاب عصب وستیبولار استفاده نمی شود زیرا این اختلال ناشی از باکتری نیست.)
برنامه توانبخشی تعادل
اگر مشکلات تعادل و سرگیجه بیش از چند هفته طول بکشد، ممکن است یک برنامه درمانی فیزیکی وستیبولار توصیه شود. هدف این برنامه توانبخشی تعادل، بازآموزی مغز برای انطباق با تغییرات تعادلی است که بیمار تجربه می کند.
به عنوان اولین گام در این برنامه، یک پزشک یا شنوایی شناس متخصص در زمینه سرگیجه و تعادل، قسمتهایی از بدن را که بر تعادل تأثیر می گذارد ارزیابی می کند. این مناطق شامل موارد زیر است:
-پاها (میزان تعادل پاها – هنگام ایستادن یا راه رفتن)
-چشم ها (حس بینایی به خوبی موقعیت بدن را نسبت به محیط اطراف تفسیر می کند)
-گوش ها (ارگان های تعادلی گوش داخلی در حفظ تعادل بدن، چقدر خوب عمل می کنند)
-بدن به عنوان یک کل (بدن به خوبی مرکز ثقل خود را تفسیر می کند – آیا بدن متزلزل می شود یا حالت ناپایداری دارد)
بر اساس نتایج ارزیابی های انجام شده، یک برنامه تمرینی مخصوص بیمار طراحی می شود. چند نمونه از تمرینات توانبخشی تعادل عبارتند از:
تمرینات تعادل وضعیت کلی بدن:
شامل ورزش هایی می باشد که هنگام ایستادن ، وزن بدن را به جلو و عقب و از یک پهلو به پهلوی دیگر منتقل می کنند.
تمرینات چرخش چشم/ گوش:
-در حالی که سر خود را از یک طرف به آن طرف می چرخانید، چشم ها را به یک شی ء ثابت متمرکز کنید
-ثابت نگه داشتن بینایی هنگام چرخش سریع سر به مرکز
-در حالی که راه رفتن به سمت جسم را ادامه می دهید، با نگاهی کوتاه به زمین، چشم ها را به یک جسم دور متمرکز کنید
نکته کلیدی در یک برنامه موفقیت آمیز توانبخشی تعادل، تکرار مجموعه تمرینات شخصی 2 تا 3 بار در روز است. با تکرار این تمرینات، مغز می آموزد که چگونه با حرکاتی که باعث سرگیجه و عدم تعادل می شود سازگار شود. بسیاری از تمرینات را می توان در خانه انجام داد، که سرعت بهبودی را تسریع می کند. متخصصان توانبخشی تعادل، دستورالعمل های خاصی در مورد چگونگی انجام تمرینات، تشخیص اینکه چه تمریناتی را می توان در خانه انجام داد و سایر نکات ایمنی در منزل را برای جلوگیری از سقوط ارائه می دهند.

آیا نوریت وستیبولار ممکن است دوباره برگردد؟

در اکثر بیماران (95 درصد و بیشتر) التهاب عصب وستیبولار فقط یکبار اتفاق می افتد. بیشتر بیماران کاملا بهبود می یابند.

مقالات مرتبط 

راهنمای خرید سمعک اتیکن 

سمعک در کم شنوایی یک طرفه

خرید سمعک زیمنس 

مزایای استفاده از دو سمعک

دریافت مشاوره رایگان شنوایی سنجی